Zwichnięcia stawu biodrowego. Do zwichnięcia urazowego zdrowego stawu biodrowego dochodzi pod wpływem działania dużych urazów, uszkadzających w znacznym stopniu otaczające tkanki miękkie, niekiedy też panewkę stawu biodrowego. Rozróżnia się zwichnięcie tylne i zwichnięcie przednie. W zwichnięciu tylnym kończyna ustawia się w zgięciu, przywiedzeniu i skręceniu do wewnątrz w stawie biodrowym, tak że kończyna leży kolanem na udzie zdrowej nogi. Skóra uda napina się nad wystającym do boku krętarzem dużym. W zwichnięciu przednim kończyna jest typowo skręcona na zewnątrz w stawie biodrowym, niekiedy też lekko zgięta i odwiedziona.
Leczenie polega na nastawieniu zwichnięcia i unieruchomieniu w opatrunku gipsowym. Zwichnięcia niestabilne, powikłane złamaniem panewki stawu, wymagają nierzadko leczenia operacyjnego.
Zwichnięcie centralne stawu biodrowego, czyli złamanie panewki biodra. W uszkodzeniu tym dochodzi do przemieszczenia się głowy kości udowej w głąb miednicy z powodu złamania dna panewki biodra. Głowa przemieszcza się na różną głębokość i różne są w związku z tym uszkodzenia panewki oraz zaburzenia ukrwienia głowy kości udowej i chrząstki stawowej.
Leczenie najczęściej polega na zastosowaniu wyciągu szkieletowego przez 10 — 12 tygodni. Przy zwichnięciach ciężkiego stopnia lub nie dających się odprowadzić, konieczne jest leczenie operacyjne.
Złamania szyjki kości udowej. Są to złamania typowe dla wieku podeszłego (zrzeszotnienie kości), występujące nawet przy niewielkich urazach. Objawy są typowe — ból w pachwinie, skręcenie stopy na zewnątrz, ograniczenie ruchomości.
Leczenie. Z reguły złamania szyjki kości udowej są leczone operacyjnie, ponieważ upośledzenie ukrwienia szyjki kości w wieku starszym powoduje, że tylko w niektórych złamaniach szyjki istnieją szanse na uzyskanie zrostu, np. w złamaniach z poprzeczną szparą przełomu i w złamaniach bocznych. W złamaniach z nieodwracalnym uszkodzeniem ukrwienia (w złamaniach podgłowowych) konieczne jest usunięcie głowy kości udowej i wszczepienie protezy stawu biodrowego.
Złamania przezkrętarzowe. Są to także złamania typowe dla wieku starszego. Objawy są takie jak w złamaniach szyjki kości udowej, ale leczenie może być zarówno zachowawcze, jak i operacyjne.
W leczeniu zachowawczym stosowany jest wyciąg szkieletowy za nadkłykcie kości udowej, zapobiegający skręceniu kończyny na zewnątrz i przemieszczeniu się krętarza ku górze pod wpływem działania mięśni. Kończynę układa się na szynie Brauna na 10-12 tygodni. Leczenie operacyjne polega na zespoleniu odłamów wszczepem metalowym, co umożliwia szybkie uruchomienie i rehabilitację chorych.
Złamania trzonu kości udowej. Są to uszkodzenia poważne, powstające pod wpływem działania dużych sił. Towarzyszy im często wstrząs urazowy.
Leczenie zachowawcze polega na unieruchomieniu kończyny w opatrunku gipsowym wraz z biodrem. Złamania z przemieszczeniem odłamów wymagają stosowania wyciągów szkieletowych lub leczenia operacyjnego. Gojenie złamania trwa kilkanaście tygodni.
Złamania dalszej nasady kości udowej. Do złamań tych dochodzi z reguły na skutek urazów bezpośrednich. Są one zazwyczaj wieloodłamowe i obejmują staw kolanowy. Uszkodzenie objawia się bólem, obrzękiem, nierzadko zaburzeniem osi kończyny i krwiakiem w stawie.